Dear diary... East Coast thrills

31 maart 2017 - Cairns, Australië

Dear diary,
En familie en vrienden,

Inmiddels ben ik al in Cairns, helaas de laatste bestemming van mijn trip. De afgelopen weken heb ik eerst nog twee andere geweldige locaties van de East Coast bezocht: Fraser Island en de Whistsundays met het wereldberoemde Whitehaven Beach.

Op 13 maart stapte ik met zeven anderen om 7.30 in onze Four Wheel Drive om op die manier drie dagen lang Fraser Island te verkennen. Met vier auto's, 32 personen en een gids vertrokken we als eerste naar Lake Mackenzie, naar mijn mening ook gelijk de highlight van de hele tour. Het prachtige blauwe meer middenin het bos was de eerste heilige bestemming (bijna alles werd door de Fraser aboriginals als heilig bestempeld) die we bezochten. Het witte zand was zo puur en rijk aan gezonde stoffen (schijnt) dat je er gewoon mee kon tandenpoetsen en het als shampoo kon gebruiken. Uitleg heb ik er niet voor, wel kan ik zeggen dat mijn haar nog nooit zo zacht voelde (misschien was een week zonder shampoo ook een grote factor daarin... jup, the life of a backpacker). Na een paar uurtjes daar chillen, frisbeeën, rondootje en een lunch vertrokken we naar SS Maheno Shipwreck die volledig uitgeroest op het strand lag te rusten. Best indrukwekkend eingelijk, de eerste keer dat ik zoiets zag.

Dag twee begon met een vroege rit naar de Champagne Pools, die zo heten omdat het water dat achterblijft als de golven neerslaan zo lekker bruist. Toch zou ik me hier niet aan glas zeewater wagen bij oud en nieuw.
Een kleine tien minuten verder lag Indian Head, één van de drie grote rotsen (waarvan deze de hoogste is) op het daarnaast volledig uit zand bestaande eiland. Vanaf de rots kan je op goede dagen groepen dolfijnen zien, haaien, walvissen en vele reuzemanta's. Wij zagen alleen een paar reuzenmanta's, maar ik mag niet klagen, heb ze nog nooit eerder gezien, ben al lang blij dat we überhaupt iets zagen.

Het was inmiddels flink heet geworden, het perfecte moment dus om door te rijden naar Eli Creek voor wat verkoeling in het heldere water. Na ook daar weer even rondootje met de boys van de auto's vertrokken we naar de laatste stop van de dag: Lake Garawongera, waarvan wordt gezegd dat het helend is voor het lichaam én de geest, best lekker om in te plonzen maar ik kan nou niet echt zeggen dat ik Nirwana heb bereikt. Terug bij het kamp lekker met z'n allen gebarbecued voor het feesten weer begon.

Na de Kiwi Experience heb ik eigenlijk niet meer een hechte groep gehad, sure, heel veel leuke mensen, maar niet zo'n groep. Nu was het weer supergezellig in de auto's en de avonden op Fraser, iedereen praatte met iedereen. Daar houd ik van. Het leuke van de East Coast is ook dat je óf naar boven óf naar beneden kan reizen, wat betekent dat je ongelooflijk veel mensen telkens opnieuw tegenkomt die dezelfde reis als jou maken. Vanaf Fraser Island kon ik dus constant met bekenden afspreken om het gezellig te maken.   Sommige mensen ben ik al zeven keer opnieuw tegen gekomen, en dan is het nog niet eens het einde van mijn reis.

Anyway, voordat de Fraser Island Tour écht afgelopen was gingen we nog langs Lake Wabby, een mooi meer waar je alleen te voet kan komen. Na een halfuur lange wandeling liepen we zo opeens van de duinen het meer in. Een relaxte laatste locatie, zó relaxed dat er zelfs, zoals in thaise spa's, van die kleine visjes waren die je dode huid eten, en daar is best veel van als je al een maand aaneengesloten op blote voeten of flipflops loopt (NL: teenslippers, Australië: thongs, Nieuw-Zeeland: jandals). Dat was het, Fraser Island. Gelukkig is er after de party altijd nog de afterparty...(was lache)... en rest van de East Coast waar je iedereen toch wel weer tegenkomt.

Town of 1770 is de laatste plek waar je kunt zwemmen in de zee zonder gestoken te worden door een kwal (kan dodelijk zijn hier) of opgegeten te worden door een krokodil (kan dodelijk zijn hier). Ook is het meest Noordelijke plek aan de East Coast waar je nog kan surfen omdat het Great Barrier Reef de golven tegen houdt in het Noorden. Dus heb ik maar weer even een surfboard gepakt om voor de laatste keer (hoogstwaarschijnlijk) de Australische golven te bedwingen. Het zal nooit vervelen!

Het was een lange 13 uur liften maar uiteindelijk kwam ik om 21.30 dan toch aan in Airlie Beach, waar een catamaran lag te wachten om naar de Whitsundays te vertrekken. Eigenlijk was ik meer aan het wachten op de catamaran voor drie lange regenachtige dagen, in Airlie Beach is namelijk vrij weinig te doen naast uitgaan en chillen bij de lagoon (elke stad boven Town of 1770 heeft een lagoon omdat je dus niet in zee kan zwemmen, is wel nodig omdat je anders levend verbrand (tenzij het dus regent, snik)). Drie dagen lang wachten om aan boord te mogen van Avatar was het echter helemaal waard.

Ik had tot deze trip nog nooit gesnorkeld bij een rif en nu opeens drie keer! Ik heb Nemo gevonden en ook Crush, die misschien wel echt 150 jaar oud was, leek niet zo veel energie meer te hebben helaas (in Cairns krijg ik nog een kans om een actieve schildpad tegen te komen). De beste snorkelsessie was er echter eentje waar we gewoon tussen scholen vissen zwommen ter grootte van de onderarm, met een paar jagers van een goede meter groot die zo nu en dan bezoekjes kwamen brengen. De grootste vis genaamd George (ruim anderhalve meter) kon je zelfs gewoon aaien zonder dat hij van je wegzwom. Echt supergaaf!

Een ander hoogtepunt was het wereldberoemde Whitehaven Beach, waar wij als allereerste aankwamen en in alle rust konden genieten van het zachte witte zand en het heldere blauwe water. Wat een prachtige plek! Ook dit zand kon ik weer als tandpasta en shampoo gebruiken, ik maakte er dankbaar gebruik van. Het was wel nog even oppassen voor de pijlstaartroggen en baby citroenhaaitjes. Pas de eerste gevaarlijke dieren die ik heb gezien in Straya overigens.

Toen alle toeristen kwamen vluchtten we naar de Hill Inlet Outlook om ook nog even het strand van boven te kunnen bekijken voordat het kneiterhard begon te regenen, perfecte timing wel. Ik moet zeggen, de regen was niet eens zo erg, het was best verfrissend, iedereen bleef ook gewoon buiten zitten toen het met bakken uit de lucht kwam. In de avond was het wel erg, binnen slapen was onmogelijk vanwege de hitte en buiten slapen was onmogelijk vanwege de regen. Slapen was er sowieso al weinig bij vanwege de gezellige avonden. Wat dat betreft heb ik niets te klagen. We hadden echt een toffe crew die met allemaal drankspelletjes aan kwam zetten. Op een gegeven moment speelden we zelfs zeven verschillende spellen tegelijkertijd, heel ingewikkeld maar des te hilarischer. Na een nacht goed geslapen te hebben op het dek kwam er helaas al weer een einde aan het perfecte leventje van relaxen op een catamaran, snorkelen en gezelligheid.

Na een leuke Avatar afterparty in Airlie zette ik mijn reis voort richting Townsville om na een nachtje daar te verblijven de ferry te pakken naar Magnetic Island, helaas gooide cycloon Debbie roet in het eten. De ferry zou niet meer vertrekken de volgende dagen vanwege de storm, later kwam zelfs het bericht dat het hele eiland werd geëvacueerd. Ik heb gelukkig vroeg genoeg besloten om door te gaan naar Cairns voordat ook het openbaar vervoer in de regio Townsville werd stopgezet. Ik zat dus veilig, wel met het gevolg dat ik wat plekjes heb moeten overslaan en nu twee weken lang in Cairns zit voordat ik een vlucht naar Sydney pak. Maarja, dat neem ik dan moor voor lief.

Ik kan moeilijk geloven dat ik nu al bij mijn laatste bestemming ben aangekomen, die vier maanden zijn heel snel gegaan. Helemaal klaar ben ik echter nog niet, in Cairns staan nog een paar tripjes in de planning, waaronder een duik in het Great Barrier Reef, misschien wel de grootste reden dat ik naar Australië ben vertrokken. Tot die duik heb ik nog even tijd om bij te komen van de trip van mijn leven.

Twee weken Cairns, twee dagen Sydney en dan ben ik weer thuis. Ik weet al heel lang dat het geld op is en ik nauwelijks anders kan dan naar huis gaan. Ik heb er vrede mee nu. Ik weet dat er toch nog vele reizen zullen volgen. De bucketlist is lang en de wanderlust groot. Eerst nog even genieten hier...

See y'all soon! Cheers guys!
Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

6 Reacties

  1. Yvonne Bakker:
    31 maart 2017
    Hoi Roy, da's weer een mooi verhaal en je moet toch maar de journalistiek in! gr. Yvonne
  2. Nico Bakker:
    31 maart 2017
    Hoi Roy, weer erg leuk om te lezen en geniet vooal nog van de laatste dagen in Australie!
  3. Tamara:
    1 april 2017
    Top verhaal weer! Jammer dat je alweer naar huis komt, of ga je daar gewoon door met verhalen schrijven over je leven? Hahaha. Geniet er nog lekker van man! Heel veel plezier! Xx
  4. Denise:
    2 april 2017
    Heerlijk weer zo'n leuk verhaal, geniet nog van de laatste week. Morgen komt Romany alweer thuis van haar reis. Time flies when you're having fun.
  5. Elles:
    3 april 2017
    Super gaaf allemaal Roy. Nog even genieten van al het moois. Tot gauw xxx
  6. Astrid Wijker:
    7 april 2017
    Ha die Roy,
    Wat maak jij toch wat mee, terwijl wij allemaal gewoon leven en werken! Bofkont.
    Maar vast ook weer fijn om straks weer naar huis te gaan. Heb gehoord dat je 'lang' haar hebt, Ben benieuwd.
    Nog veel plezier de laatste dagen en een goede terugreis!
    Groetjes Astrid en de rest